Ekumeniczny wyjazd studyjny do Gniezna i okolic 8-9 maja 2024 r.

W ramach tegorocznego ekumenicznego wyjazdu studyjnego, w pięknym maju pachnącym akacjami i bzami, w przygrzewających promykach słońca, wyjechaliśmy z Warszawy 8 maja 2024 r. do wielkopolskiej ziemi, bogatej w perły kultury najcenniejszych zabytków historii.

Konin

Pierwszym etapem naszego wyjazdu był Konin, gdzie na starówce gościliśmy w Parafi Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego pod wezwaniem św. Ducha. W kościele ks. proboszcz Waldemar Wunsz przybliżył nam zwięzłą historię kościoła i wspomniał o nabożeństwach ekumenicznych. Historyk z Konina Pan Damian Kruczkowski mówił o społeczności oraz o poszukiwaniach biograficznych. Parafia należy do diecezji Pomorsko-Wielkopolskiej od 1854, obecny styl neoromanizmu nadano w roku 1909. Charakterystyczne kolumny korynckie i ambona obok drewnianego neoromańskiego ołtarza z obrazem Chrystusa nauczającego tworzą wspaniałe wnętrze. Ksiądz Wunsz zadowolony był z prezentu obrazu “drewnianego kościołka” namalowanego przez koleżankę Monikę z naszej uczelni. Po prelekcji zostaliśmy zaproszeni przez pastora na kawę i herbatę do pobliskiej plebanii, gdzie w przyjaznej atmosferze prowadziliśmy rozmowy.

Gniezno

Następny etap naszego wyjazdu – Gniezno, przywitało nas zalane majowym słońcem na Wzgórzu Lecha, gdzie udaliśmy sie do Bazyliki Prymasowskiej pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (zwanej także Archikatedrą Gnieźnieńską lub Sanktuarium św. Wojciecha).  Katedra wybudowana w stylu gotyckim posiada wspaniały XII-wieczny wystrój architektoniczny ze znanymi Drzwiami Gnieźnieńskimi. Na ołtarzu głównym w srebrnej trumnie znajdują się relikwie św. Wojciecha pod kamiennym baldachimem, które spoczęły tu w 1000 r. W podziemiach znajduje się Oratorium (miejsce modlitwy) wybudowane przez Mieszka I w 970 r. – jest to pierwszy kościół. W podziemiach krypty biskupów jest miejsce spoczynku zacnych osobowości – najnowszy Kardynał Zenon Grocholewski. Sarkofag Mieszka I i Bolesława Chrobrego jest w podziemiach Katedry. Rękę mistrza Wita Stwosza nie tylko widać na ołtarzach, również płyta nagrobna z czerwonego marmuru Prymasa i Arcybiskupa Gnieźnieńskiego Zbigniewa Oleśnickiego wykonana jest przez Stwosza.

Po zakwaterowaniu się w hotelu Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego położonego w pobliżu Bazyliki w pięknym ogrodzie, udaliśmy się tutaj na obiad. Po obiedzie odwiedziliśmy Kościół Chrześcijan Baptystów, gdzie wierni Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu oddają cześć. Tam Jezus Chrystus jest jedynym dawcą życia wiecznego. Po prelekcji przełożonego Zboru, brata Janusza o historii zboru, pracy katechetów z dziećmi i młodzieżą oraz pomocy rodzinom z Ukrainy, wręczyliśmy obraz „Słoneczniki” miłej Pani z Kościoła, namalowany przez kol. Monikę z sekcji malarstwa. Po poczęstunku przy kawie, herbacie i cieście i ciekawych rozmowach – udaliśmy się na wykład o Janie Pawle II prowadzony w tutejszym Seminarium Duchownym.

Po kolacji chętni udali się na Trakt Królewski w poszukiwaniu małych rzeźb króliczków – przewodników po mieście nawiązujących do dziejów miasta. W miłej i wesołej atmosferze zakończył się pierwszy dzień wyjazdu studyjnego po Gnieźnie i okolicach.

Kórnik

Następnego dnia po śniadaniu udaliśmy się do Kórnika – pięknego zaledwie 6 tysięcznego miasteczka na Pojezierzu Wielkopolskim. Szlak turystyczny dla pieszych i rowerzystów, utworzony jako pierwszy w Polsce, funkcjonuje pod nazwą „trasa kórnicka”. Celem zwiedzania był zamek wraz z otaczającym parkiem Arboretum. Neogotycka otoczona fosą budowla sprawia wrażenie obronnej warowni. W istocie jest to rezydencja magnacka z początku XIX wieku. Dokumenty źródłowe historii zamku i miasteczka wskazują na początek XV wieku i pierwszego włodarza Mikołaja Górkę, herbu Łozia, który przyjmował w swoich wrotach znakomitych gości: króla Henryka Walezego i króla Zygmunta III Wazę. Kolejni właściciele – Zygmunt i Teofila Działyńscy przekształcili zamek w pałacyk. Pani domu, znakomita gospodyni upiększała pałacyk i ogród w kwiaty, drzewa, wodotryski i ptaszarnie, zgodnie z ówczesna modą. To ona – Biała Dama – słynna z obrazu w białej sukni, jak głosi legenda, nadal ukazuje się o północy błądzącym i poszukującym.

Po powstaniach listopadowym i styczniowym, pomimo sekwestrów władz carskich i kary śmierci, kolejni właściciele z Działyńskich, bardzo patriotycznie zaangażowani, odbudowali pałacyk dokonując modernizacji. Tytus i Jan Działyńscy wraz z Zamoyskimi ofiarnie bronili polskości.

Pod koniec XIX wieku ostatni właściciel hrabia Władysław Zamoyski, z braku potomków, utworzył fundację i przekazał narodowi polskiemu dobra kórnickie ze wszystkimi zbiorami. Obiekt dotrwał do naszych czasów w takiej postaci, jaką nadał mu hrabia Władysław.

Piękna zamku dopełnia Arboretum – rodzaj ogrodu botanicznego (obecnie pod opieką Instytutu Dendrologii PAN). Ogród tworzą mało znane gatunki drzew i krzewów (liściastych i iglastych). Niezwykły podziw budziły np. cypryśnik błotny Taxodium distichum  (drzewo rosnące obecnie na obszarach bagiennych Florydy). Drzewo posiada niezwykły system korzeniowy, który wyrasta wokół pnia głównego, tworząc tzw. korzenie oddechowe pneumofory. W Arboretum oglądaliśmy między innymi, ponad 100 letnie platany osiągające ponad 30 metrów wysokości; świerk wężowy Picea abies ‘Virgata’ oraz buk strzępolisty Fagus sylvatica ’Asplenifolia’, który jak wynika z dokumentów, rośnie od 1750 roku. Niezwykłym drzewem które oglądaliśmy była  magnolia drzewiasta Magnolia acuminata – okaz liczący 140 lat. Nasza wizyta przypadła na okres najpiękniejszy kwitnienia magnoli, różaneczników i drzew akacjowych. W parku znajduje się słynna ławeczka, na której lubiła przesiadywać nasza noblistka Wisława Szymborska.

Rogalin

Muzeum i pałac w Rogalinie, dawnej siedzibie rodu Raczyńskich, jednym z najcenniejszych zabytków rezydencjonalnych w Polsce był kolejnym miejscem na trasie naszego wyjazdu. Zespół pałacowo-parkowy został utworzony w drugiej połowie XVIII wieku przez Starostę Wielkopolskiego i Marszałka Koronnego Kazimierza Raczyńskiego. Zespół pałacowy został zaprojektowany pod koniec XVIII wieku przez wybitnego architekta epoki – Dominika Merliniego i Jana Chrystiana Kansetzera. Przez lata gromadzone eksponaty i kolekcje znakomitych malarzy m.in. Jana Matejki, Olgi Boznańskiej, Stanisława Wyspiańskiego, Juliana Fałata i innych są udostępnione zwiedzającym. Cały obiekt pałacowy był niedawno remontowany, stanowi oddział Muzemum Narodowego w Poznaniu od 1948 roku. Wnętrza bogate w piękne sztukaterie, aksamitne tkaniny na ścianach, podłogi, meble oraz piece, kominki i okazałe porcelanowe żyrandole wzbudzały nasz zachwyt. W pałacu zachował się gabinet Edwarda Bernarda Raczyńskiego – ostatniego prezydenta RP na uchodźstwie, który był jednocześnie ostatnim przedstawicielem tego znakomitego rodu.

W zabytkowym budynku wozowni oglądaliśmy zachowane XVIII-wieczne pojazdy konne i inne akcesoria podróżne. Główna aleja do pałacu wybrukowana jest  głazami narzutowymi potocznie zwanymi „kocimi łbami” i prowadzi wzdłuż szpaleru zabytkowych lip.

W parku ogrodzie rosną m.in. trzy okazałe dęby nazywane Lech, Czech i Rus. Wyniki datowań bezwzględnych metodą dendrochronologiczną wykonaną dla Rusa wskazują na 800 – 850 lat, co czyni ten okaz jednym z najstarszych w Polsce. Rosną tu także liczne szpalery przycinanych grabin, lipy i stożkowe tuje. W Mauzoleum znajdują się prochy Raczyńskich sprowadzone specjalnie przez Edwarda Raczyńskiego. Pochowany jest tu także ostatni męski potomek rodu Raczyńskich Edward Bernard hrabia Raczyński. Na mocy decyzji Prezydenta RP z 2018 r. cały zespół pałacowy z ogrodem i parkiem w Rogalinie został uznany za pomnik historii.

W tych pięknych okolicznościach zakończyliśmy nasze zwiedzanie, udaliśmy się na pyszny obiad do restauracji Biała Dama w Kórniku, a następnie w drogę powrotną do Warszawy.

Opracowanie: Agnieszka Begerok i Elżbieta Pochocka

Zdjęcia można obejrzeć tutaj ⇒ Galeria 2024