26 września 2014 r. odbyliśmy kolejną ekumeniczną wizytę studyjną do Żyrardowa. Po drodze zwiedziliśmy pałac i park w Radziejowicach, posiadłości Edwarda Krasińskiego, ostatniego potomka z rodu Krasińskich. Pałac w Radziejowicach często przebudowywany, ostatecznie jest w stylu klasycystycznym, a zameczek, który został połączony galerią z pałacem, nosi cechy budowli neogotyckiej. Na szczególną uwagę w pałacu zasługuje największa w Polsce, stała monograficzna wystawa malarstwa Józefa Chełmońskiego. W salach pałacowych zostały zgromadzone rysunki, szkice i obrazy Mistrza ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie oraz kolekcji prywatnych.
Wystawa z okazji 100. rocznicy śmierci Józefa Chełmońskiego, przedstawia bogaty warsztat malarza polskich żywiołów i wirtuozerię formy, które przejawiały się w przedstawionych pędzących zaprzęgach konnych i scenkach rodzajowych o tematyce wiejskiej, liryczne pejzaże z motywem dzikiego ptactwa. Historia Radziejowic nad Pisią Gągoliną sięga XIV wieku a pałac uchodzi za najpiękniejszy na Mazowszu, mieści w sobie królestwo sztuki.
Po zwiedzeniu Radziejowic przyjechaliśmy do Żyrardowa, które było celem naszej ekumenicznej wizyty studyjnej. Pierwszym kościołem który odwiedziliśmy, była Parafia Ewangelicko – augsburska. Diakon Halina Radacz przedstawiła nam historię nowego kościoła i opowiedziała o dziejach zboru ewangelickiego w Żyrardowie. Diakon gościnnie przyjęła nas kawą, herbatą i bardzo smacznymi ciastami, jednocześnie towarzyszyła nam w dalszym zwiedzaniu miasta. Jesteśmy niezmiernie wdzięczni Diakon Halinie Radacz – oddanej idei ekumenizmu, ponieważ poświęciła własny czas aby oprócz swojej parafii, pokazać nam cenne zabytki Żyrardowa – miasta włókienników. Zwiedziliśmy sąsiadujący z Parafią , kościół rzymskokatolicki, który był kiedyś kościołem ewangelickim o czym świadczy wystrój wnętrza kościoła. Proboszcz przybliżył nam dzieje Parafii i kościoła.
Nazwa miasta Żyrardów pochodzi od francuskiego wynalazcy maszyny do przędzenia lnu Philippa Girarda. Stworzył piękny ośrodek włókienniczy, powstała cała osada fabryczna w poł. XIX wieku Budowę rozpoczęto w 1830 r. a ukończono 1833 r. Cechą charakterystyczną osady są czerwone cegły z których zbudowane są obiekty fabryczne jak i mieszkania robotników. Na szczególną uwagę zasługuje XIX wieczny park Dittricha z reprezentacyjną willą na terenie parku. Dziś zabytkowy pałacyk jest siedzibą Muzeum Mazowsza Zachodniego. Unikalnym eksponatem Muzeum jest Panorama Żyrardowa z 1899 r. to akwarela o wymiarach140 x 367 cm. Przedstawiająca zabudowania fabryki i osady fabrycznej. W Muzeum mogliśmy zetknąć się ze sztuką sakralną prawosławia, zwiedzając wystawę Ikon z Supraśla zatytułowaną „Ikona – słowo, droga, modlitwa”. Ikona – sacrum, obiekt kultu, dzieło sztuki od lat porusza, budzi zachwyt, skłania do refleksji. Oglądając tę wystawę doznajemy kontaktu z nieziemską przestrzenią przenikającą w świat widzialny. By móc Ją zrozumieć, wymaga dojrzałości duchowej. Sztuka Ikony jest sposobem objawienia się Boga poprzez piękno. To artystyczna wizja myślowych obrazów i słów, które stają się treścią ikony. To co przedstawia ikona jest zapisem wyrażonym w barwach. Ikona jest cudem wiary, wszystko co na niej widzimy jest modlitwą.
Kolejnym obiektem zwiedzanym jest budynek Resursy. Była to placówka kulturalna, wzorowana na ówczesnych angielskich klubach, przeznaczona dla wyższej kadry kierowniczej zakładów. W Resursie działał klub, grano przedstawienia teatralne, organizowano bale. Budynek powstał w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Po zwiedzeniu obiektu w sali restauracyjnej Resursy, zjedliśmy obiad.
Kolejnym bardzo interesującym obiektem kultu religijnego była Parafia rzymskokatolicka pw. Matki Bożej Pocieszenia, gdzie spotkaliśmy się z ks. dziekanem Adamem Bednarczykiem, który udostępnił nam zachowane stare plany kościoła i opowiedział jego historię. W 2013 r. przypada 110 rocznica konsekracji kościoła farnego w Żyrardowie. Konsekracji świątyni dokonał w 1903 r. bp. Kazimierz Ruszkiewicz, który w wielkim ołtarzu umieścił relikwie świętych. Świątynia została postawiona w 3 lata. W 1906 r. otrzymała ołtarze boczne a w 1909 r. wzbogaciła się o piękne rzeźby Drogi Krzyżowej. Przedstawia charakterystyczne cechy dla neogotyku jest najokazalszym obiektem sakralnym Mazowsza. Wystrój wewnętrzny świątyni to styl zwany gotykiem nadwiślańskim. Ostrołukowe okna naw bocznych przedstawiają witraże z okresu Młodej Polski, wykonane wg projektu Józefa Mehoffera, przedstawiają kompozycje kwiatów polskich. Mozaiki z liliami, chabrami, makami i chryzantemami. Do innych zabytków kościoła należy zaliczyć: kielich mszalny z 1891 r. puszki na komunikanty z końca XIX wieku oraz monstrancja o glorii wieżyczkowej i lichtarze z końca XIX wieku, ambona z 1909 r. z surowej cegły i Droga Krzyżowa z bogato rzeźbionymi figurami świętych. Kościół pozostawił w nas niezatarte, głębokie wrażenie stylu i bogatego wystroju z oryginalnymi witrażami kwiatów polskich.
Pełni wrażeń ze świeżo zdobytą wiedzą i bogatymi wizualnymi zdobyczami powróciliśmy do Warszawy.
