W dniu 10. listopada 2017 r. w przededniu Narodowego Święta Niepodległości, uczestnicy Ekumenicznego Uniwersytetu Trzeciego Wieku udali się do Ośrodka Chrześcijan Baptystów w Radości, by uroczyście świętować ten dzień. Wyjazd taki odbył się już w roku poprzednim i wszyscy byli z tego bardzo zadowoleni, dlatego i w tym roku postanowiono udać się na taką wycieczkę połączoną ze zwiedzaniem po drodze Warszawy z prelekcją. Wyjazdy takie integrują naszą ekumeniczną społeczność, pozwalają lepiej się wzajemnie poznać i zwiedzić nowe miejsca naszego pięknego kraju. Dlatego i tym razem chętnych było tak wielu, że nie wszyscy mogli zmieścić się w 52-osobowym autokarze i niektórzy dotarli do Radości autobusem.
Otwierając nasze uroczyste spotkanie, Chór pod dyrekcją Karoliny Trusiewicz wykonał pieśń „My, pierwsza brygada”. Następnie prezes Roman Michalak przywitał wszystkich zebranych i prowadzenie tej uroczystości przekazał Jerzemu Kerszke. Po kilku miłych słowach pod adresem naszego ekumenicznego chóru, pan Jerzy Kerszke zaapelował do obecnych na sali mężczyzn, by zasilili chór swoimi głosami.
Prof. Jerzy Kruszewski podzielił się z nami swoimi przemyśleniami o patriotyzmie. Patria znaczy ojczyzna, a wśród wielu określeń patriotyzmu najbardziej godnym przytoczenia jest „postawa szacunku, umiłowania i oddania własnej ojczyźnie oraz chęć do ponoszenia za nią ofiar i pełną gotowość do jej obrony w każdej chwili”. Podstawą kształtowania postawy patriotycznej jest rodzina i szkoła. Jako wspaniałe uzupełnienie bycia dumnym, że jest się Polakiem – było dla profesora, czytanie i dyskutowanie o postawach bohaterów książek Henryka Sienkiewicza. Patriotyzm rozumiany może być na wiele sposobów od najmniejszej cząstki ojczyzny do cenienia przynależności do Europy, z którą kultura i bezpieczeństwo łączy nas od zawsze. Z całą pewnością jednak, to nasza ojczyzna – Polska jest najważniejsza i odwoływanie się do historii daje nam siłę moralną i dumę z rodaków. Święto Niepodległości to święto jednoczące wszystkich Polaków w dbaniu o dobro kraju. Patriotyzmu nie da się zamknąć w ramach jakiejś partii, rządu czy przekonań politycznych. Inaczej rozumie ideę patriotyzmu żołnierz w czasie wojny, dla którego jest to rodzaj „konstytucyjnej umowy społecznej”, inaczej zwykły obywatel czyli każdy z nas, który chciałby, by Polska była silniejsza, obywatele szczęśliwsi, zamożniejsi, może bardziej moralni. Patriotyzm lokalny przez rodzinę i szkołę przeradza się w patriotyzm globalny – umiłowanie całego kraju, tolerancji dla innych i poszanowania godności innych narodów i tym się różni od nacjonalizmu.
Po tym wystąpieniu wysłuchaliśmy wykonanych przez chór czterech pieśni: „Przybyli Ułani”, „Pierwsza kadrowa”, „Piechota” i „Tam w zułowskim dworku”. Po występie chóru Jolanta Łysik przeczytała wiersz Agnieszki Begerok, słuchaczki naszego Uniwersytetu z Zespołu Literackiego pt. „Wytęskniona” część I. Następnie soliści kol. Teresa Szulborska, kol. Teresa Paluchniak i kol. Justyn Mikołajczak z towarzyszeniem chóru wykonali pieśń „Bywaj dziewczę zdrowe” i „Rozkwitały pąki białych róż”. Po występie solistów kol. Jolanta Łysik przeczytała II część wiersza „Wytęskniona”.
W końcowej części naszej uroczystości chór wspólnie z uczestnikami wykonał dwie pieśni: „O mój rozmarynie”, „Jak długo w sercach naszych”. Janina Choińska, zastępca prezesa naszego Uniwersytetu, zwróciła się do zebranych z apelem, by cenić i pielęgnować wartości nadrzędne, wspierać to, co jest dla nas wspólne, co nas łączy, wyciszać spory i nieporozumienia, a skupiać się i popierać wspólne dobro naszego kraju, budować porozumienie i jedność.
Prezes Roman Michalak podziękował wszystkim za obecność, chórowi za wspaniały śpiew, prof. Jerzemu Kruszewskiemu za podzielenie się swoimi przemyśleniami na temat patriotyzmu. Szczególną radością sprawiły mu wystąpienia solistów, co powinno się rozwijać w ramach naszego uniwersytetu.
Po zakończeniu uroczystości udaliśmy się do położonej obok stołówki, by częstować się grilowanymi kiełbaskami z herbatką i kawą. Był to dobry czas na przyjacielskie rozmowy i bliższe wzajemne poznanie się. Po zakończeniu poczęstunku wszyscy zadowoleni i weseli opuściliśmy gościnną Radość i udaliśmy się autokarem w drogę powrotną do Warszawy.
Opracował: Konstanty Wiazowski – sekretarz EUTW
